M. Vasalis

Zo bekend als de gedichten van M. Vasalis zijn, zo publiciteitsschuw is de dichteres van de beroemde bundels Parken en woestijnen (1940), De vogel Phoenix (1947), Vergezichten en gezichten (1954) en het postuum gepubliceerde De oude kustlijn (2002) haar leven lang geweest.

Aan de zelfgekozen onzichtbaarheid van Margaretha Leenmans (1909-1998), die het synoniem van haar achternaam, ‘vazal’, omboog tot Vasalis, komt met deze biografie een einde. In M. Vasalis. Een biografie ontvouwt zich een uniek vrouwenleven uit de twintigste eeuw. Haar jeugd in Den Haag, medicijnenstudie in Leiden, haar specialisatie tot psychiater, een lang verblijf in Zuid-Afrika, haar huwelijk, haar gezin en werk, de vele vriendschappen en correspondenties met andere kunstenaars, schrijvers, dichter en uitgevers.

In dit intense en drukke bestaan bleek ternauwernood tijd en ruimte over voor een dichterschap, dat voor vele honderdduizenden liefhebbers een begrip werd, waarvoor Vasalis de hoogste literaire prijzen ontving en waar zij niettemin zo mee worstelde dat ze in de tweede helft van haar lange leven vrijwel niets meer publiceerde, zodat het leek alsof haar oeuvre tot krap 100 gedichten beperkt bleef.

Met een grote rijkdom aan niet eerder gepubliceerde fragmenten uit brieven, dagboeken, beschouwingen en gedichten, waarvoor zij van de familie uit ondermeer Vasalis’ literaire nalatenschap mocht putten, geeft Maaike Meijer gestalte aan de sprankelende persoon die Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans was en slaagt zij erin de bronnen van Vasalis’ poëzie en latere zwijgzaamheid bloot te leggen.

Bron: Van Oorschot